Paasvakantie II

Maandag 21/04

In de voormiddag heb ik flink gewerkt voor school, ik schreef mijn blogbericht zorgvuldig uit en begon foto’s te zoeken. Het is echt geweldig als je terug kijkt naar de voorbije twee en een halve maand! We hebben hier al zoveel gezien en meegemaakt, zoiets kan ik nooit vergeten.. Heel leuk!

Na het goede werk hadden we wat nood aan ontspanning, we trokken naar de Palmentuin. Het kind in ons kwam naar boven als we enkele spelende kinderen zagen. Frisbee en bal in de aanslag en we konden meedoen! Een spelletjes Chinese voetbal, heel leuk om de kinderen te zien glunderen..

Nadat we wat dorst kregen trokken we met z’n allen naar de waterkant. Met een fantastisch uitzicht genoten we van een fris drankje! Wat is het toch leuk om paasvakantie te hebben in Paramaribo.

Het was paasmaandag, dus ook een feestdag in Suriname! Enkel de Chinese winkels die waren open, blijkbaar viert hier toch niet iedereen Pasen… De rijst met kip in een provinciaalse saus smaakte heerlijk! We ontdekten verder nog dat we popcorn hadden staan in de kast, maken die handel!

Dinsdag 22/04

Om 6u in de ochtend stonden we aan ‘t Vat om er een geweldige dag van te maken. De dagplanning zag er alvast heel belovend uit, we zouden gaan raften, abseilen, de kabelbaan doen en een dorpje bezoeken. Met onze gids Mit vertrokken we met de bus richting Sipaliwini, het eerst volgende district onder Brokopondo!

 

 

Eenmaal aangekomen maakten we ons klaar om te gaan raften. Met een pedel, helm en reddingsvest in de aanslag konden we vertrekken richting eerste stroomversnelling. Het was vooral spannend omdat ik dit nog nooit had gedaan, maar ik vond het fantastisch! De eerste stroomversnelling was al meteen verrassend, Annelies besloot al direct wat verfrissing op te zoeken in het water. Eerst was het wel wat verschieten maar vanaf we ze terug in de boot trokken was het vooral lachwekkend.

Na een korte tocht op het water, een tussenstop aan een hut waar het materiaal voor de kabelbaan te vinden was. Na wat geoefend te hebben, mochten we eindelijk de boom in! Heel leuk om opnieuw in de lucht te bengelen! Als afsluiter konden we genieten van een soort vrije val, dat was echt geweldig! De eerste seconden waren vol kriebels, maar al snel was het genieten!

Nadien kregen we de kans om het abseilen te oefenen, we werden bevestigd aan een touw en hadden alles zelf in handen. Eén voor één kropen we in een hoge boom, op zoek naar het hoogste platform. Het was vooral spannend  om van het platform te abseilen en vervolgens via de boomstam naar beneden te komen.

Na opnieuw wat uitgerust te hebben, vertrokken we opnieuw met de boot. We zochten opnieuw enkele stroomversnellingen op, maar deze keer konden we iedereen in de boot houden. Gelukkig! Onze roeispanen brachten ons naar een dorpje dat we konden bezoeken. Onze eerste woordjes in het Saramakaans, ‘Ideno’ en ‘Oedena’ (goedemiddag) konden we hier zeker gebruiken. De mensen in het dorp waren echt vriendelijk. Af en toe zeiden ze iets terug, maar dan stonden we daar met onze mond vol tanden. Er was zelfs een oude vrouw die een knuffel van ons wou. De vrouw was blind en kon beter contact maken als ze ons kon voelen! Echt een vreemd maar warm moment!

Na ons dorpsbezoek brachten een paar jongens van daar ons met de boot naar de overkant, waar onze bus stond. We maakten ons klaar voor een  3 uur durende busrit naar Paramaribo. Iedereen was echt moe en het was al goed donker, bijgevolg was het heel rustig op de terugrit naar huis.

Woensdag 23/04

Om 10 uur hadden we afgesproken om met Eva en Eline naar Peperpot te gaan. Aan de waterkant lieten we ons met de boot overzetten naar de andere kant van de rivier, district Commewijne.

We gingen op pad met de fiets niet wetende waar naartoe te rijden, maar de mensen waren zo vriendelijk om ons de weg te wijzen. Het is ons gewoonweg gelukt zonder verkeerd te rijden! Eenmaal aangekomen in Peperpot, bezochten we het Natuurpark. Hier konden we wandelen in een immens mooie natuur! Na 3,5 km te stappen waren we bij het eindpunt en konden we terug wandelen naar ons fietsen, opnieuw 3,5 km. Onderweg kwamen we heel wat schattige diertjes tegen waaronder aapsoorten, salamanders, slakken, …

 

 

 

We trokken zelfs een enig echte Flairfoto in Peperpot. Resultaat hieronder!

Na onze wandeltocht namen we onze fiets en reden we naar de oude koffie- en cacaoplantages waar Peperpot bekend om staat. We konden zelfstandig de oude fabriek en loods bezichtigen. Het zag er heel vervallen uit, maar wel interessant om deze te kunnen bezoeken.

Nadat we alles gezien hadden, waren we van plan terug te keren naar Paramaribo. Na ongeveer een uurtje fietsen hadden we opnieuw de waterkant bereikt, waar we opnieuw een bootje namen naar de overkant. Onderweg kwamen we wel heel dicht bij het deels gezonken schip. Dit was een Duits schip die zichzelf had opgeblazen in de Tweede Wereldoorlog. Het kost Suriname heel wat geld om het te laten verdwijnen, dus is het een toeristisch trekpleister geworden…

Helemaal vermoeid en uitgeteld kwamen we eindelijk thuis aan! Na een verfrissende douche, sprongen we opnieuw op de fiets richting Souposo. Hier hadden we afgesproken met Ilyne, de Canadese vrouw van 73 jaar die we ontmoet hadden in Brokopondo. We hadden Eva, Eline en onze huisgenoten meegebracht omdat ze deze vrouw ook wel eens wouden ontmoeten. Of was het voor het lekkere eten dat ze kwamen? Souposo is Saramakaans voor soephuisje. Omdat ik zo van soep hou, ging ik voor de salade bang bang, dit is de Surinaamse gerookte zalm. Het was een gezellige avond!

 

Donderdag 24/04

Na twee vermoeiende dagen was het tijd om eens wat langer te blijven liggen! Rond 10u kon ik beginnen met mijn wekelijkse bezigheden: wassen, drogen  en opvouwen. Ons ma’ke zou echt fier zijn als mij hier soms zou bezig zien. Maar liefst 3 lijnen op de waslijn waren gevuld!

Ik trok opnieuw met de fiets naar de Hakrinbank, want het probleem met mijn bankrekening was nog steeds niet opgelost. Nadat ik op de benedenverdieping van de hak naar de tak werd gestuurd, kon ik naar boven gaan maar ook daar konden ze me niet helpen. Hier moet je toch heel wat geduld hebben, mijn gedacht! Nadien ging ik naar het postkantoor. Met nog 2 weken Suriname te gaan heb ik eindelijk mijn kaartjes gepost, hopelijk komen ze nog aan voor ikzelf terug in België ben..

Eenmaal thuisgekomen hebben we de verjaardag van Simone gevierd. Ze is mijn huisgenoot en was jarig toen wij in Brokopondo zaten, pas na het vertrek van alle ouders in ons huisje kon dit eindelijk gevierd worden.

Die avond waren we uitgenodigd op een BBQ en poolpartij van 2 Amerikanen die we in Havana hadden leren kennen.  Het was heel leuk om met deze warme temperaturen afkoeling te gaan zoeken in het zwembad, terwijl we heel wat nieuwe mensen leerden kennen! Nadien gingen we met z’n allen nog naar Havanna waar het feest doorging. Heel leuke avond!

 

Vrijdag 25/04

Rond 10 uur schoot ik in actie! De dagen vliegen hier echt immens snel voorbij waardoor ik constant mijn blog moet aanvullen. Ik startte met het neerschrijven van mijn voorbije week en het opzoeken van de mooiste plaatjes. Het uitschrijven duurt echt lang waardoor het mijn grootste bezigheid van de dag was.

 

Vanaf donderdag is hier in Paramaribo de ‘Avond Vierdaagse’ gestart. Dit is een soort wandeltocht waar junioren- en seniorengroepen in verschillende pakjes aan meedoen. Hieronder een klein voorsmaakje van wat we konden vinden op het internet…

In de late namiddag besloten wij om eens een kijkje te gaan nemen naar de Avond Vierdaagse. Met de fiets reden we voorbij enkele groepen op straat om een plekje te gaan zoeken op het kerkplein, daar gingen de meeste groepen volledig passeren. Het was fantastisch om te zien hoe sommige groepen in mooie jurken al dansen en swingen voorbij kwamen. Op de geluiden van knallende muziek zagen we ook enkele individuele lopers passeren die de wandeltocht van 18 km gingen stappen. Sommigen droegen zelfs slippers, zotjes!

 

Na de overheerlijke pasta pesto besloten we er een gezellige filmavond van te maken. De eerste film van de hunger games had ik vorige week al gezien, dus nu was het tijd voor de tweede. Annelies en ik installeerden ons in de hangmat en genoten van een spannende film.

Zaterdag 26/04

Om 13 uur werden Sarah en ik verwacht voor de dolfijnen- en kaaimannen tour aan Léonsberg, dit was een soort aanmeerplaats voor boten. Van hier vertrokken we met de boot naar een dorpje waar we nog een gezin gingen oppikken. Zij gingen samen met ons dolfijnen gaan spotten!

Kevin, onze gids voor vandaag, gaf wat meer uitleg over hoe de dolfijnen precies leefden. Tot op het moment we enkele vinnen boven het water zagen uitsteken… Kevin begon onmiddellijk te fluiten waardoor de beestjes nog meer kwamen. Het was echt fantastisch om te zien hoe dicht deze bij ons kwamen. Met ons fototoestel in de hand probeerden we telkens een mooi plaatje te maken, maar er was telkens te veel water en te weinig dolfijn te zien op de foto’s. Tot op één moment, ik kon juist trekken als de dolfijn omhoog sprong, geweldig! Mijn mooiste plaatje van de dag was een feit en ik was blij.

Nadat we heel wat prachtige dolfijnen hadden gezien, vaarden we verder. We stapten uit bij een kleine aanmeerplaats en lieten ons de geschiedenis van het gebied vertellen. Het was een plaats waar vroeger 13 plantages waren gevestigd die van een Joodse man waren. De man was door zijn werk heel rijk geworden, hij had meer dan duizenden runderen en fruitbomen, massa’s garnaalvijvers en heel wat werknemers onder zich. Wij werden rondgeleid in het stadje waar alle werknemers woonden. Een mooie plek!

Rond 17u waren we terug op de plek waar we waren vertrokken, hier kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Het is wel duidelijk dat ze ons hier niet laten verhongeren op een trip! Nadien kregen we de tijd om zelfstandig het dorpje wat te verkennen. Maar ik vroeg aan de bootsman of me meekonden naar de overkant van de rivier, daar moest hij benzine gaan halen. Allemaal geen probleem, dus wij mee de boot op! Aan de andere kant maakte hij zelfs wat tijd om een oude suikerfabriek te laten zien. Hij vertelde ons dat zijn vader hier nog had gewerkt.

Eenmaal de zon begon te zakken konden we ons stilaan klaarmaken om kaaimannen te gaan vangen. Ik smeerde alles zorgvuldig in met DEET (Surinaamse muggenspray), zelfs de plaatsen waar je eerst niet zou aan denken. Helemaal ingepakt met lange broek en regenjas konden we met onze boot vertrekken. Tarzan, een 16-jarige jongen van het dorp, was onze gids voor vanavond. Met enkele hindernissen onderweg, nam hij ons twee mee naar het moeras iets verderop. Onze zaklampen vertellen ons waar we precies moeten zijn, de ogen van de kaaimannen reflecteerden hierop. We kregen de kans om de kaaimannen zelf te vangen, geweldig!

Rond 22u waren we terug in Paramaribo waar we ons snel klaarmaakten voor de afscheidsdrink van Eline en Eva, hun 3 maanden zitten er maandag definitief op. We gingen naar Broki en maakten er gezellige avond van!

 

Zondag 27/04

Vandaag officieel de laatste volledige dag van Eva en Eline, we spraken om 12u af om te gaan brunchen. Ze zagen ons daar graag komen in de Broki, wat een bende!  De brunch stelde niet zoveel voor, maar we maakten er wel een leuke middag van...

In de namiddag waste ik nog een paar dingen die mee moesten op de komende 4 daagse trip. Ik deed nog eens een poging om te skypen met mijn mama en papa aangezien ik voor 4 dagen naar het binnenland ging zonder internet. Tot op het moment dat alles zwart werd! De elektriciteit was uitgevallen… Geen internet meer, geen licht meer, geen wasmachine meer, … Even aanpassen mijn gedacht! Het goede nieuws was dat het binnen paar uren weer opgelost zou moeten zijn. Later die week hoorde ik dat termieten de oorzaak waren van deze stroomuitval. Ze hadden een ondergrondse kabel helemaal doorgeknabbeld waardoor bijna in alle districten van Suriname geen elektriciteit meer was..

Op een gegeven moment riepen ze van boven dat er iets met Sarah was, helemaal ineengekropen lag ze in het gangpad. We probeerden haar te kalmeren en riepen Tjitra erbij, onze vertegenwoordigster. Heel snel sprongen we in de auto op weg naar spoed want er was geen verbetering in te zien. De dokters gaven haar iets om te kalmeren en voor de krampen, waar ze last van had. Hierdoor werd ze wat slaperig en konden ze haar verder onderzoeken. De resultaten van de bloedafname lieten wel wat op zich wachten want door de stroomuitval van een paar uur geleden lag het hele laboratorium plat. Tot 1 uur ’s nachts hebben we gewacht op de resultaten, maar later vertelden ze ons dat het niet meer voor vandaag zal zijn. Else en ik namen Sarah weer mee naar huis. Spoed was echt niet zoals die van ons in België, maar thuis kon ze beter rusten! Later ging ze terug voor haar resultaten..

Tot zover mijn tweede week paasvakantie, mijn laatste 1,5 week Suriname kan beginnen! 
Tot snel, Kim.