Eerste week

18 februari 

Het wennen aan het uurverschil ging al heel wat beter. Ik heb zelfs tot 8u30 kunnen slapen, zalig! Douchen met koud water was nog steeds heel verfrissend, dus sprong ik er met veel enthousiasme onder. Nog wat skypen met het thuisfront en de dag kon definitief beginnen. 

We hadden onze laatste dag vrij voor we de dag erna gingen observeren, dus we wouden er van profiteren. We gingen met de fiets naar het centrum, we gingen de stad wat verkennen. We hoorden van andere studenten dat het Onafhankelijkheidsplein leuk was, dus daar gingen we heen.

Onze eerste stop was de palmentuin, echt indrukwekkend! Ik voelde me zo klein als ik tussen die gigantische bomen stond. Het was een soort parkje met bomen en hutten. We stapten even rond en maakten een aantal foto’s. Hieronder kan je deze even bewonderen.

Met wat geknor in de buik gingen we naar onze tweede stop, de zus & zo. Dit is een plaats waar je ’s middags en ’s avonds heel wat lekkere dingen kan eten. Ik nam een salade met zalm en groenten. Zoals je kan zelf zien zag het er heerlijk uit, en ja het smaakt ook zeer lekker. Hier komen we zeker nog eens terug. Het restaurant organiseert verder ook tours en speciale avonden voor stagiaires en vrijwilligers. Dit gaan we zeker nog eens verder uitdiepen, want er zaten leuke dingen tussen.

Het bekendste moment in Paramaribo is het ‘I LOVE SU’ beeld, dus dit mocht ik zeker niet missen. We parkeerden ons fietsje en namen enkele foto’s. Het uitzicht van op sommige plekjes is echt prachtig. De natuur wordt hier onderhouden waardoor het meestal echt genieten is.

We zetten onze tocht verder richting de supermarkt. De grootste supermarkt waar je heel wat gekende producten hebt, is de Tulip. We namen alvast een karretje, want we hadden heel wat nodig. Met de fiets als vervoermiddel in het achterhoofd, kwam er jammer genoeg steeds meer in ons karretje. De terugtocht naar huis was bijgevolg heel spectaculair. Elk een pak met 6 flessen water op het bagagerek, een rugzak vol producten en ook het stuur was gevuld met meerdere zakken. Al een geluk dat we niet ver meer moesten fietsen naar ons huisje.

Het was aan onze beurt om eten te maken voor de meisjes uit het studentenhuis, dus brachten we eerder al scampi’s en stokbrood mee van de supermarkt. Het was even nadenken wat er precies moest gebeuren, maar begonnen alvast met het pellen van de scampi’s. We deden ons best voor ons eerste zelfgemaakte avondmaal, het resultaat was verrukkelijk! De andere studenten hebben dit beaamd.

19 februari

Ons wekker stond om 6u ’s morgens want ik wou absoluut douchen voor ik vertrok naar school. Het was echt schrikken wanneer de wekker ging, ik had er niet op gerekend dat ik zo goed zou slapen. Ik ging richting douche, maar deze keer was ik niet zo blij dat we enkel koud water hebben. Ik haalde een outfit uit de kast die voldeed aan de afspraken van de stageschool, namelijk een broek tot aan de knie en een T-shirt met mouwen. Ik at snel mijn cornflakes op en maakte een pakketje klaar om mee te nemen voor tijdens de middag. We vertrokken richting de Petuniaschool, maar tot mijn grootste spijt was ik deze natuurlijk op het aanrecht vergeten. Stom stom stom!

Na zo’n 30 minuten fietsen kwamen we uiteindelijk aan op onze stageschool. De school startte om 7u45 met de vlaggenparade en de lessen startten om 8u stipt. Het was indrukwekkend om zo’n vlaggenparade te mogen meemaken. Een aantal leerlingen stapten met de vlag naar de vlaggenmast en met het volkslied op de achtergrond ging de vlag langzaam de hoogte in. Echt wauw!

Onze observatie kon beginnen in het eerste leerjaar. Ik ging naar klas 3 en mocht van de leerkracht zeker een dagje bijwonen. In het eerste leerjaar zaten 29 schattige kinderen. De les startte met een repetitie, dit is een soort toets van bij ons. De leerkracht schreef 3 oefeningen aan bord en de leerlingen namen hun schriftje om alles eerst over te schrijven, nadien konden ze beginnen.

Verder gingen we verder met een blok ‘Beeldende Opvoeding’. De leerlingen maakten een tekening over carnaval, dit feest vindt hier volgende week vrijdag plaats. Na de pauze maakten de kinderen een blaadje rekenoefeningen en sloten de dag af met een uurtje schrift. Ze leerden het woordje ‘nu’ schrijven en ook zoals bij ons werd dit eerst klassikaal voorgetoond door de leerkracht. De kinderen maakten het woord in de lucht, overtrokken deze op hun blad en konden het nadien zelf inoefenen.

We fietsen opnieuw richting huis, maar het was echt puffen van de warmte. Het is hier echt tropisch warm, de temperaturen gaan hier ferm de hoogte in bij 36 graden. We zochten dus een passende afkoeling. Op aanraden van een andere huisgenoot gingen naar het dichtstbijzijnde zwembad op 5 minuutjes fietsen, namelijk in het hotel Martinus. We hadden het zwembad voor ons tweetjes en het was dus echt genieten. Voor even een echt vakantiegevoel!

Voor het avondeten hadden we nog niet echt iets specifiek afgesproken, dus dachten we eraan om iets af te halen. Burger King was het eerste dat in ons opkwam en iedereen was onmiddellijk akkoord. We schreven de bestelling op en twee huisgenoten gingen deze ophalen met de taxi. Ja ma’ke ze hebben hier wel degelijk frietjes, maar zijn absoluut niet zo lekker als de jouwe. Het smaakte wel enorm!

20 februari

De wekker ging vandaag om 6u20 omdat ik niet meer ging douchen in de ochtend. Ik vond het de vorige dag veel te koud, waardoor ik besliste om mij steeds in de middag te douchen. ’s Morgens had ik nog tijd om te ontbijten, boekentas maken en richting de stageschool vertrekken met de fiets.

Vandaag werden we in alle klassen voorgesteld aan de leerkrachten en leerlingen. Het was wel even wennen als er telkens 30 mensen vol bewondering naar je zitten te kijken. Verder gingen we vandaag in het tweede leerjaar observeren. Eerst moesten de kinderen heel wat woorden schrijven voor het dictee, ik vond wel best dat er moeilijke woorden tussen zaten. Bij het lesje ‘Beeldende Opvoeding’ gingen de kinderen verder met het versieren van hun carnaval masker. Na de pauze was er een lesje lezen. Kort geschetst was er een leuke inleiding, lezen van de tekst en bijkomende vragen. Tot slot schreven de kinderen de tafel van 3 over van bord.

We gingen nogmaals naar winkel om wat noodzakelijke producten te halen, waaronder veel fruit. Op een gegeven moment kwamen mijn huisgenoten vragen om te gaan lopen, ik ging in op het aanbod. Ja hoor Sparta, ik doe hier wel degelijk aan sport. We fietsen hier heel veel en hopelijk gaan we af en toe eens lopen. Ik zal misschien op deze manier mijn conditie wat onderhouden ondanks de warmte.

's Avond aten we samen met de huisgenoten een lekkere pasta met pesto, kip en groentjes. Het was gemaakt door mijn huisgenoten, echt heerlijk. Dank je wel! 

21 februari 
 
Vandaag was het derde leerjaar aan de beurt, dus ging ik onmiddellijk naar klas 6. Een andere Belgische stagiaire uit Brussel gaf het eerste blok (+/- 2 uur) les in de klas, dus kon ik dit meteen bijwonen. Hij probeerde een aantal verschillende werkvormen uit, die wij in België gewoon zijn maar we merken wel op dat dit heel wat moeizamer ging. Hij deed zijn best om het zo vlot mogelijk te laten verlopen, hij gaf een lesje lezen en een toets. 

Na de pauze ging de klasleerkracht opnieuw van start met een lesje taal en een lesje geschiedenis. Ik vond het opmerkelijk dat er heel wat gemeenschappelijke kenmerken waren met het Belgische onderwijs. Het was aangenaam om te zien hoe de kinderen geïnteresseerd waren in het vak geschiedenis, tot op het moment dat er een gigantische stortbui over Paramaribo trok. Het was echt verschrikkelijk hard aan het regenen waardoor de kinderen moeilijkheden hadden om de leerkracht te verstaan.. De klassen hebben hier geen ramen waardoor je echt alles van buiten hoort, het was wel even wennen. Maar al bij al was het na een 40tal minuten gedaan met regenen. Al een geluk!

Hieronder wat foto's van de school en speelplaats van onze stageschool 'O.S. Petuniastraat':

De namiddag verliep niet zo intensief, we hielden ons met vanalles en nog wat bezig waardoor de tijd heel snel vooruit ging. Ik wist tenslotte dat het vrijdag was en dat er in het verre Idegem iedereen thuis was, dus ging ik even skypen. Ik vind het heel leuk om af en toe eens iets van hen te horen.

Verder maakten we plannen voor de avond, we gingen eten in de zus & zo, want er staat daar een jazz-avond gepland waar een plaatselijk bandje zal optreden. Ik kijk er alvast naar uit!

Tot slot maak ik nog even een tussenstand: 41 muggenbeten! Verschrikkelijk!
Tot zover mijn blogberichtje, tot de volgende!
Dikke kus, Kim!

Welkom in Suriname!

15 februari

De laatste nacht in mijn Belgische bedje ging in. De valiezen stonden alvast klaar, dus hier moesten we ons geen zorgen meer over maken. Door wat gepieker was ik al wakker voordat mijn wekker afging, ging ik nog even tussen mijn mama en papa liggen voor de laatste keer.

Ik stond op rond 4u ’s morgens en nam voor de laatste keer een warme douche. Het was tijd om te vertrekken. We spraken met de auto in Aalst af om de reis samen met Sarah richting Schiphol verder te zetten. Ruim op tijd kwamen we aan en het bleek allemaal snel te gaan. Het afscheid viel me heel zwaar, er vloeiden heel wat traantjes. Ik ga ze hard missen!

Eenmaal achter de paspoortcontrole kon het echte avontuur beginnen. Ik had er zin in en vertrok met een klein hartje naar gate 6. Ik ging voorbij de metaaldetector en het eerste probleem was een feit. Het hangslotje dat aan mijn rugzak hing moest er af. Maar omdat die er af moest stak ik die in mijn jaszak. In mijn jaszak is die blijkbaar van code verandert zodat deze natuurlijk niet meer openging. Hmmm daar zat ik dan met mijn slot dat niet meer openging aan mijn rugzak. Na elk nummer op het vliegtuig geprobeerd te hebben, hing het opeens toch open, op nummer 748. Eindelijk!

Eindelijk aangekomen in het warme Suriname! We zijn veilig geland en meteen na het afstappen viel de warmte onmiddellijk op ons. Het omgeving was al indrukwekkend!

Bij aankomst stond de taxi ons al op te wachten, deze ging ons naar onze verblijfplaats brengen. In het busje leerden we nog een paar andere stagiaires kennen, die aan hetzelfde avontuur gingen starten. In het busje maakten we al meteen kennis met de tropische regens die in Suriname ook wekelijks een keertje kunnen voorkomen. Blijkbaar zou het warme regen zijn, volgende keer zeker eens testen.. Na een lange en vermoeiende busrit kwamen we eindelijk aan.

We gingen eerst een paar dagen verblijven in een andere verblijfplaats voor we naar onze definitieve verblijfplaats konden. De vertegenwoordigster van SPS, Stichting Projecthulp Suriname, was niet aanwezig maar de andere inwoners stonden alvast klaar voor ons. De andere stagiaires en vrijwilligers waren heel vriendelijk, waardoor we een leuk gevoel kregen.

Na een vermoeiende en spannende dag vonden wij uiteindelijk ons bed. We hingen onze klamboe op, zodat zeker de muggen ons niet konden vinden. Na heel wat indrukken kropen we onder de klamboe en (boven) het laken, wat was het ineens warm !!

16 februari

 
Na een korte nacht werd ik redelijk vroeg wakker, want het uur verschil was ik nog niet echt gewend. Ik werd wakker om 10u Belgische tijd, dus dit is 6u Surinaamse tijd. Het eerste werk was een douche nemen. Het koude water was even wennen, maar het deed effectief deugd!

Om 11u hadden we een afspraak met Tjitra, zij is onze contactpersoon hier ter plaatse. We hadden een goed gesprek en maakte heel wat praktische afspraken. Zo moeten we namelijk een stageplanning opmaken zodat we deze kunnen meenemen naar de stageschool. We moeten les geven, projecten opstarten en werken aan onze bachelorproef tijdens ons verblijf.

We huurden een fiets, zodat we ons gemakkelijk naar onze stageplaats kunnen verplaatsen. Om de fiets al even uit te testen maakten we een korte trip langs de supermarkt. Maar tot onze grootste verbazing was het zondag en was de grote supermarkt gesloten. We gingen dan maar even naar een Chinese supermarkt, die blijkbaar elke dag open is, om de eerste voorraad in te slaan. Zoals je ziet, vooral veeeeeeel water.

Het verkeer is wel even wennen want de mensen rijden hier links van de baan. Het gevolg was wel dat ik mij telkens teveel naar links hield, met gevolg dat ik constant in de rioolputten reed. We stopten even aan de kant van de weg omdat we papegaaien zagen en maakten een foto. Tot we ineens ‘psssss’ hoorde, ja hoor Sarah haar ‘nieuwe’ fiets had een lekke band. Feest!
We gingen dan maar te voet verder en namen onderweg nog heel wat foto’s.
Je hebt hier echt ogen tekort! Vandaar dat foto's veel meer zeggen dan enkele woorden..

Verder leerden we de nieuwe mensen in het verblijf kennen, ze nodigden ons uit om uit te gaan eten. We gingen zeker op dit aanbod in en konden proeven van ons eerste Surinaams gerecht. Ik nam een roti, dit is een typisch Surinaams gerecht met kip, kousenband en aardappelstukjes. Vooral speciaal en pikant, maar zeker de moeite waard om eens uit te proberen.

17 februari

Vandaag hadden we een afspraak met Tjitra, ze ging samen met ons op kennismakingsgesprek in onze stageschool. Ik vond het heel spannend, ik kijk alvast uit naar onze eerste observatie die nu woensdag zal plaatsvinden! Ik ben benieuwd.

Later gingen we verder naar de vreemdelingenpolitie, ik moest mijn visum laten verlengen. Het was heel even wachten tot ze onze naam op een heel aparte manier voorlazen. We moesten tot slot nog even wachten op een taxi, maar ondertussen hielden we ons wat bezig met babbelen en foto’s trekken. Al een geluk konden we in onder een boom even wachten..

Verder vulden we de dag met het schrijven van dit blogberichtje, even skypen met het thuisfront, contacten onderhouden met vrienden, … De warmte geeft mij vooral een langzaam gevoel, alles wordt hier wel uit gesteld. Morgen moeten we zeker naar de grote supermarkt!

’s Avonds moesten we enkel onze benen onder tafel schuiven, want onze huisgenoten hadden voor ons gekookt! Echt heerlijke Belgisch/Nederlandse spaghetti, lekker! Morgen is het alvast aan Sarah en mij om te koken, hopelijk komen er nog leuke ideeën in onze gedachten..

Tot slot maak ik even een tussenstand: 17 muggenbeten! Het jeukt verschrikkelijk!

Tot zover mijn eerste Surinaams blogbericht! Ik doe mijn best om jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden van mijn avonturen. Hopelijk is dit een beetje zoals jullie verwachtten..

Tot binnenkort vrienden!! Dikke kus, Kim

Het is bijna zover ...

Eerst en vooral zou ik iedereen willen bedanken die wafeltjes heeft gekocht! Ik verkocht vanille- en chocoladewafels om mijn projecten ter plaatse te ondersteunen. Ik maakte heel wat reclame, maar ook Facebook was een perfect middel om de verkoop te doen toenemen. Sommigen onder ons vonden het zo leuk en maakten er een affiche van. Dank je wel Mieke!

Na een paar weken intensieve verkoop kan ik besluiten dat het een goed idee was om dit te doen. Het ingezamelde bedrag gaat mee, hiermee zal ik op de noden van de lagere school kunnen inspelen. Hartelijk bedankt iedereen! De Surinaamse kinderen zullen je dankbaar zijn!

Op vrijdagavond 7 februari maakte ik de laatste keer mijn voetbaltas, ik had er echt zin in!
Ik ging nietsvermoedend  naar mijn laatste voetbalmatch voor mijn vertrek naar het buitenland. Ik kwam aan op de voetbal, maar de match was afgelast. Iedereen was op de hoogte, behalve ik. Iedereen was speciaal voor mij aanwezig. Al weken hadden ze afgesproken om voor mijn vertrek een verrassingsfeestje te organiseren. 

Ik wist totaal van niets, waardoor de emoties me wat te veel werden! Dank je wel meisjes! 

De spandoek en cadeautjes gaan zeker mee om mijn Surinaamse kamer wat op te fleuren.

Momenteel is de tijd aangebroken om de laatste zaken in orde te maken. Ik startte met het maken van mijn valies, veel topjes en shortjes werden al uit de kast gehaald. Al snel had ik nog een groot ‘dat-mag-ik-niet-vergeten’ lijstje gemaakt. Een valies voor 3 maanden is wel wat anders, dan voor een weekje vakantie. Hopelijk zijn we niets vergeten.

Bij de laatste voorbereidingen hoorde ook Skype installeren. Ik toonde aan de mama en papa waar ze op moesten duwen als ik zou bellen.  Nu hopen dat ze ook alleen het knopje vinden!

Man man, ik ga ze ongelofelijk missen! Onze dikke knuffels, het samenzijn, … ALLES!
Broertje, zorg er goed voor. Voor je het goed en wel beseft ben ik alweer terug thuis..

Mijn volgende bericht zal hoogstwaarschijnlijk vanuit het verre Suriname zijn. Op zaterdag 15 februari rijden we met de auto naar Schiphol, om 11u30 stijgt het vliegtuig op richting Paramaribo. Nog exact 3 dagen en het is zover …

Ik vind het toch wel wat beangstigend, maar we hebben er zeker zin in!! Tot snel!